تصویری: کهکشان های مارپیچی چگونه تشکیل می شوند؟
2024 نویسنده: Miles Stephen | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-15 23:35
ستاره شناسان معتقدند که الف مارپیچ کهکشان ساختار به عنوان یک موج چگالی که از مرکز کهکشان سرچشمه می گیرد. ایده این است که کل دیسک a کهکشان با مواد پر شده است با عبور این موج چگالی، تصور میشود که باعث انفجار ستارهها شود تشکیل.
به همین ترتیب، کهکشان ها چگونه تشکیل می شوند؟
یکی اینو میگه کهکشان ها زمانی متولد شدند که ابرهای عظیم گاز و غبار تحت نیروی گرانشی خود فرو ریختند و به ستاره ها اجازه دادند فرم . دیگری، که در سالهای اخیر قوت یافته است، میگوید که جهان جوان حاوی "تودههای" کوچک بسیاری از ماده است که به هم متصل شدهاند. کهکشان ها را تشکیل می دهند.
به همین ترتیب، چه چیزی باعث کهکشان های مارپیچی می شود؟ ستاره شناسان بر این باورند کهکشان ها دارند مارپیچ اسلحه چون کهکشان ها چرخش - یا چرخش حول یک محور مرکزی - و به دلیل چیزی به نام "امواج چگالی". ستارگان هنگام چرخش به دور موج از میان موج عبور می کنند کهکشان مرکز موج علل ستارگان کمی کند می شوند و موقتاً به هم می چسبند.
علاوه بر این، ستاره ها در کجای کهکشان مارپیچی شکل می گیرند؟
ستاره ها تمایل به فرم در مناطقی با متراکم ترین گاز را مارپیچ بازوها در دیسک a کهکشان الگوهای چگالی هستند و تشکیل ستاره پیک های چگالی را در گاز دنبال می کند.
چند جهان وجود دارد؟
چندجهانی. اگر تعریف کنیم " کائنات " مثل همه آنجا است" یا "همه آنچه وجود دارد"، پس بدیهی است که طبق تعریف، آنجا می تواند تنها یکی باشد کائنات . اما اگر تعریف کنیم " کائنات بهعنوان «تمام آنچه که میتوانیم ببینیم» (مهم نیست تلسکوپهایمان چقدر بزرگ باشد) یا «مناطق فضا-زمانی که با هم منبسط میشوند»، سپس بسیاری از جهان ها ممکن است واقعا وجود داشته باشد.
توصیه شده:
تفاوت بین کهکشان های مارپیچی و کهکشان های مارپیچی میله ای چیست؟
تفاوت بین کهکشان مارپیچی میله ای و کهکشان بیضی شکل چیست؟ یک مارپیچ میله ای شامل دو یا چند بازوی مارپیچی در یک دیسک صاف است که بازوها توسط میله ای از ستاره ها به هم متصل می شوند. میله و بازوهای مارپیچی مناطق فعال تشکیل ستاره هستند. مرکز میله معمولاً یک برآمدگی کروی است
کهکشان هایی که به وضوح بیضوی یا مارپیچی نیستند چه نام دارند؟
کهکشان هایی که به وضوح کهکشان های بیضی یا مارپیچی نیستند کهکشان های نامنظم هستند. کهکشان های کوتوله رایج ترین نوع در جهان هستند. با این حال، از آنجا که آنها نسبتا کوچک و کم نور هستند، ما تعداد زیادی کهکشان کوتوله را از زمین نمی بینیم. بیشتر کهکشان های کوتوله شکل نامنظم دارند
آیا کهکشان های مارپیچی یا بیضوی بیشتری وجود دارند؟
ستاره شناسان تعداد کهکشان های مارپیچی بیشتری را نسبت به کهکشان های بیضوی شناسایی کرده اند، اما این فقط به این دلیل است که مارپیچ ها راحت تر قابل تشخیص هستند. کهکشانهای مارپیچی کانونهای تشکیل ستارهها هستند، اما کهکشانهای بیضوی تقریباً به این اندازه پرکار نیستند، زیرا حاوی گاز و غبار کمتری هستند، به این معنی که ستارههای جدید (و درخشانتر) کمتری متولد میشوند
برخی از ویژگی های فیزیکی کهکشان های مارپیچی چیست؟
اکثر کهکشان های مارپیچی از یک صفحه مسطح و چرخان شامل ستارگان، گاز و غبار و غلظت مرکزی ستاره ها به نام برآمدگی تشکیل شده اند. اینها اغلب توسط هاله ای بسیار کم نورتر از ستاره ها احاطه شده اند که بسیاری از آنها در خوشه های کروی قرار دارند
هسته های هلیوم چگونه با هم ترکیب می شوند و هسته های کربن را تشکیل می دهند؟
در دماها و چگالی های به اندازه کافی بالا، یک واکنش 3 جسمی به نام فرآیند آلفای سه گانه می تواند رخ دهد: دو هسته هلیوم («ذرات آلفا») با هم ترکیب می شوند و بریلیم ناپایدار را تشکیل می دهند. اگر یک هسته هلیوم دیگر بتواند با هسته بریلیم قبل از تجزیه آن ترکیب شود، کربن پایدار همراه با پرتو گاما تشکیل می شود